Het sapkuuravontuur van Ruth en Marieke
De eerste dag, de eerste ervaringen. De sapkuur van Sapje wordt uitgeprobeerd door collega's Ruth en Marieke. 'Het gaat echt prima met mij... En jij? Honger?' 'Tot dusver prima. Maar vanavond wordt een uitdaging: soepje en kamillethee...' Zal de positiviteit blijvend zijn?
'Ik merk nog niet heel veel, heb ook nergens last van. Maar misschien dat ik het vanavond of morgen wel wat moeilijker ga krijgen.' Ondertussen begint de maag van Marieke wel iets te rommelen, gelukkig mag ze straks weer een sapje, een recharge sapje: goed voor de huid en de algehele stofwisseling. ‘Ze zijn niet allemaal even lekker hoor, er zit ook een sapje tussen van water en een soort klei, die lijkt me niet echt lekker.’ Maar Marieke ziet het helemaal zitten, toen ze vanmorgen opstond had ze er echt zin in: ‘het voelt zo lekker gezond. Ik heb van die momenten dat ik besef dat ik op dat tijdstip normaal gesproken een kopje koffie zou nemen, maar nu neem ik een lekker gezond sapje.’ Tijdens de sapkuur mag je eventueel een stuk avocado of wat rauwkost eten, maar het is beter om je alleen aan de sapjes te houden. Marieke wil het goed aanpakken: ‘ik ga echt proberen om het alleen bij de sapjes te houden. Het scheelt ook tijd, je hoeft namelijk niet na te denken wat je gaat klaarmaken. Hoppa, een sapje erin en weer door. Ik kan dit!’
Ruth moet wennen aan het idee dat ze op vaste tijdstippen iets moet nemen. ‘Het eerste waar ik ’s ochtends aan denk is eten. Mijn sapje was nog bevroren. Wachten tot het ontdooid was duurde mij te lang, dus heb ik het maar in een bak met heet water gelegd. Ik vergeet ook elke keer dat ik een sapje moet drinken, gelukkig is er wat speling en loop ik op schema.’ Ruth vind het fantastisch om te doen, heeft minder hoofdpijn en voelt zich prima. Ze ziet wel op tegen het soepje van vanavond. ‘Mag ik eindelijk iets eten, is het een dun soepje met heel veel knoflook. Geen lekkere dikke maaltijdsoep waarin je lepel rechtovereind blijft staan.’ Ze is nu heel bewust van wat ze normaal altijd eet: de dropmintjes in haar tas, de kersen van een collega of de nootjes die ze standaard op haar bureau heeft staan. ‘Normaal gesproken had ik het er nu allemaal al ingestopt, maar het voelt goed om het bij een sapje per uur te laten. Ik heb zelfs poeder in plaats van deodorant onder mijn oksels gedaan, ook dat zit in het pakket erbij. Ik ga dit gewoon doen, ik vind het superlachen.’